பூர்வ ஜென்ம வாசனை பீடிக்குமா ?

நம் அன்றாட வாழ்க்கையில் சில வேண்டாத விஷயங்களை விட்டு ஒதுக்குவோம் என்றாலும் நம் சந்தர்பங்கள் அதை விட்டு வெளியேற முடியாத வகையில் பெரும்பாலும் நம்மைப் பிணைத்து வைக்கிறது. புகைப் பிடிக்கும் பழக்கம் உடைய ஒருவர் “ஏதோ வெளயாட்டா ஆரம்பிச்சேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமா ஒரு நாளக்கு மூணு பாக்கெட் வரைக்கும் போயிடுச்சு. இப்போ கண்ட்ரோல் பண்ணலாம்னு நெனச்சு சும்மா இருந்தாலும் எதிரிலே இருக்கிறவன் தனக்கு ஒண்ணை வாயில் வைத்துக் கொண்டு பெட்டியை நீட்டறான். அவனுக்கு கம்பெனி கொடுக்கலாம்-னு நானும் ஒண்ணை பத்த வைக்கிறேன். எப்படி விடறது ?” என்று தம் இயலாமையை சொல்லிக் கொள்வார்.

எந்த ஒரு நிகழ்ச்சிக்குப் பின்னும் ஒரு காரணம் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது வினை விதி. இது மிகவும் குழப்பமானதும் தீர்க்க முடியாததுமாகத் தோன்றுகிறது. ஆங்கிலத்தில் chicken and egg syndrome என்று சொல்லப்படும் முட்டை முதலா கோழி முதலா என்ற கேள்வி போன்றது இது.

இதைப் பற்றிய DVG யின் சிந்தனையை அவரது மக்குத்திம்மன் பாடல் வழியாகக் காண்போம்.

வீசாமல், சாம்பல் மூடிய பொறி எரியுமா?
கைகள் சேராமல் கைத்தட்டல் ஆகிடுமா ?
(பூர்வ) வாசனைகள் தாயாம் ஆசைக்கு, தந்தை சந்தர்ப்பமாம்
குற்றம் உள்ளேயோ வெளியேயோ- மன்குதிம்மா

புகைபிடிக்கும் அன்பர் இதில்குற்றத்தை வெளி சந்தர்ப்பத்திற்கு காரணமாக்குகிறார். அடிப்படையில் தமக்கு உள்ள பலவீனத்தை ஏற்றுக் கொள்ள மறுக்கிறார். ஆனால் இரண்டிலும் சரிபாதி உண்மையுள்ளது. எனவேதான் தாய்-தந்தை மற்றும் இரண்டு கைகள் போன்ற உதாரணங்களுடன் DVG இதை அழகாக விளக்கியுள்ளார்.

என் சிறிய அறிவுக்கு எட்டியதில் நாம் செய்ய வேண்டியது என்னவென்றால், வெளியிலிருந்து சந்தர்ப்பம் ஒரு குறிப்பிட்ட ஆசையைக் குறித்து வரும் போது அதன் நல்லது கெட்டதை உள்ளிருந்து யோசித்து விவேகத்துடன் செயல்பட்டால் அல்லாதனவற்றை விலக்கலாம்.

இதற்கு நல்ல உதாரணம் மணிமேகலை. உதயகுமாரனிடத்து தனக்கு எழுந்த விருப்பை ஒதுக்கி தள்ள முடிவு செய்கிறாள்.

புதுவோன் பின்றைப் போனது என் நெஞ்சம்
இதுவோ அன்னாய் காமத்து இயற்கை
இதுவே ஆயின் கெடுகதன் திறம்...
(மணிமேகலா தெய்வம் தோன்றிய காதை 89-91)

பிந்தைய பிறவியில் இராகுவன் என்ற பெயரில் தன் கணவனாக இருந்தவனே இப்பிறவியில் உதயகுமாரனாக பிறந்துள்ளான் என்பததையும் அதனால் தன் மனம் தடுமாறுவதையும் மணிமேகலா தெய்வத்தின் மூலம் அறிந்து கொள்கிறாள்.

மணிமேகலையின் பூர்வ சென்ம வாசனையும் அடுத்த சென்ம சந்தர்ப்பமும் எப்படி இணைந்து வலை விரித்தன என்பது DVG -ன் வரிகளுக்கு நல்ல உதாரணம். சத்கருமங்களுக்கான சந்தர்பங்களானால் நெருப்பை ஊதி பெரிதாக்க வேண்டும். அல்லாது போனால் சந்தர்ப்பத்தை ஒதுக்கி தள்ளி மணிமேகலை போல் விவேகமாக செயல்பட வேண்டும்.

கவிதை வடிவில் மொழியாக்க முயற்சி
நீறான் கவிந்த பொறியும் வீசாமலே எரியுமோ
சேராமலே கைகளும் ஒலிதனை எழுப்புமோ
வாசனைகளே தாயாம் சந்தர்ப்பமே பிதாவாம்
தோசம் உள்ளோ வெளியோ- மக்குத் திம்மா

(நீறு =சாம்பல் ; வாசனை = பூர்வ ஜென்ம தொடர்ச்சி ; தோசம் =குற்றம்)

மக்குத்திம்மன் கவிதைகள் # 291

அவதாரத்தை அழைத்த அரவிந்தர்

1926 ஆம் வருட ஆரம்பத்திலிருந்தே ஸ்ரீ அன்னையின் ஆசிரம பொறுப்புகள் கூட ஆரம்பித்தன. பக்தர்களின் ஆன்மீக வழிகாட்டுதலும் ஆசிரம நிர்வாகத்தைப் பார்த்துக்கொள்வதையும் அவரே ஏற்றுக் கொண்டார். அரவிந்தர் சிறிது சிறிதாக விலகிக் கொள்ள ஆரம்பித்தார்.
ஸ்ரீ அரவிந்தரின் தியான நேரங்கள் மேலும் மேலும் கூடிக் கொண்டே போனது. வழக்கமான மாலை நான்கு மணிக்கு பக்தர்களுடனான அரைமணி நேர உரையாடல் நேரம், நேரம் கடந்து துவங்க ஆரம்பித்தது. அது மணி ஆறு, ஏழு பின்னர் எட்டு என்று தள்ளிக் கொண்டே போக ஆரம்பித்தது. ஒரு நாள் அவர் தியானத்திலிருந்து வெளிவந்த நேரம் அதிகாலை இரண்டு மணி.

அரவிந்தரின் இந்த தீவிர தியானம் பேராத்மாவை பூமிக்கு கொண்டு வருவதற்கானது என்று பக்தர்களுடன் உரையாடும் போது அடிக்கடி குறிப்பிடுவது உண்டு. தன்னை அந்த பேராத்மாவோடு இணைத்துக் கொள்ளும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளதாய் அவரது பிறந்த தினமான ஆகஸ்ட் 15 க்கு முன்னும் பின்னுமான நாட்களில் அவர் சொல்லியிருக்கிறார்.

பலருக்கும் அவருடைய பெருமுயற்சி பற்றிய நம்பிக்கை வேடிக்கையாய் இருந்தது. சமுதாயத்திற்கு வழிகாட்டாமால் ஏன் இப்படி வழி தவறிப் போகிறார் என்றும் நினைத்தனர். ஆனால் அவருடைய பக்தர்களுக்கு அந்த பேரான்மாவுடன் அவருக்கு இருந்த தொடர்பு பலவாறு புரியத் தொடங்கியது. அவர்கள் அருகில் இருப்பினும் தொலைவில் இருப்பினும் அவர்களுடைய சங்கடங்கள் அரவிந்தரை நினைத்த மாத்திரத்திலேயே தீர்ந்து போயின. மனித சமுதாயத்தின் மேல் அரவிந்தருக்கிருந்த அளவு கடந்த அன்பை அவர்கள் அறிந்தனர். அவருடைய சாவித்திரி யில் எழுதியுள்ள ஒரு வரிக்கு அவருடைய வாழ்க்கையே உதாரணமாயிற்று
“ His Spirit's stillness helped the toiling world "

அப்பேற்பட்ட மகான் பேரான்மாவை பூமிக்கு அழைப்பதற்கான முயற்சியில் தான் ஈடுபட்டுள்ளேன் என்னும் போது அவருடைய பக்தர்கள் அனைவரும் அதை உறுதியாக நம்பினர். விரைவிலேயே பரமபுருஷன் பூமிக்கு இறங்கி வருவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் பற்றி பேசிக் கொள்ள ஆரம்பித்தனர். நாட்கள் உருண்டு கொண்டிருந்தன. நவம்பர் மாதத் தொடக்கத்திலிருந்து ஏனோ அரவிந்தரிடமிருந்து அவருடைய முயற்சியின் வெற்றியை அறிய எதிர்பார்ப்பு அதிகமாயிற்று. இறுதியாக அந்த நாளும் வந்தது. நவம்பர் 24 ஆம் தேதி மாலை ஸ்ரீ அன்னை யாவருக்கும் அழைப்பு அனுப்பினார்.

வழக்கமாக தியானம் புரியும் வராந்தாவில் இருபத்து நான்கு பக்தர்கள் குழுமினர். அரவிந்தர் அமரும் நாற்காலிக்கு பின்புறம் சீனத்துப் பட்டுத் திரைச்சீலை அவரது அறைக்கதவை மூடியிருந்தது. அதில் மூன்று டிராகன்கள் ஒன்றின் வாலை மற்றொன்று கவ்வியிருப்பது போல் ‘லேஸ்’ வேலை செய்யப்பட்டிருந்தது. பூமி, மனவெளி மற்றும் ஆகாயம் ஆகிய டிராகன்கள் ஒன்று கூடும் போது சத்தியம் நிலைக்கும் என்று சீனாவில் நம்பப்படுவதை குறிப்பதாம். அங்கே பேரமைதி நிலவியது. ஒரு ஒளிவெள்ளம் ஆட்கொள்வதை பலர் உணர்ந்தனர். பெரும் எதிர்பார்ப்புடன் யாவரும் காத்திருந்தனர்.

கதவு திறக்கப்படுவது டிக் என்ற ஒலியின் மூலம் புரிந்து ஆவல் பன்மடங்கு பெருகியது. ஸ்ரீ அன்னை தம் கண்களாலே அரவிந்தரை முன் செல்லுமாறு வேண்டினார். அரவிந்தரோ அவரைப் போலவே அன்னையே முன் செல்ல வேண்டும் என்று குறிப்பால் உணர்த்தினார். அவருக்கே உரிய அடக்கத்துடன் வெளி வந்தார் ஸ்ரீ அன்னை. அவர் பின்னால் கம்பீரத்துடன் வெளிவந்த அரவிந்தர் போடப்பட்டிருந்த நாற்கலியில் அமர்ந்து கொண்டார். சற்று தள்ளி ஒரு முக்காலியில் அன்னை அமர்ந்தார்.

அடுத்த நாற்பத்தைந்து நிமிடங்களுக்கு தியானம் நடந்தது. அதன் பின்னர் ஒவ்வொருவராக வணங்கி அன்னையின் ஆசியைப் பெற்றனர். அரவிந்தரும் அன்னையும் ஆசி வழங்கும் போது அரவிந்தரின் வலது கரம் அன்னையின் கரங்களுக்குக்கு பின்னால் இருந்தது. அது அன்னையின் மூலமாக அருள் தருகிறேன் என்று குறிப்பதாக பலர் கருதினர். அதைத் தொடர்ந்து மீண்டும் சில நிமிடங்களுக்கு தியானம் நடந்தது. அது அற்புத ஆழ்நிலை அனுபவம். தெய்வீகம் சூழ்ந்த அந்த நிலைமை ஒரு பெரும் ஆலமரத்திற்கான உயிர்துடிப்பு சிறு விதையிலிருந்து வெளிப்படும் போன்ற கணங்கள் அவை.

அரவிந்தரும் அன்னையும் எழுந்து உள்ளே சென்றனர். தத்தா என்றழைக்கப்பட்ட Miss Dorothy Hodgson யாவரும் கேட்கும்படியாக
“The Lord has descended in to the physical today" என்று அறிவித்தார்.

Shri A B Purani , a diciple of Shri Aurobindo writes the imporatnace of the Day as follows.

"That 24 November should be given an importance equal to that of the birthdays of Sri Aurobindo and the Mother is quite proper because on that day the descent of the Higher Power symbolic of the victory of their mission took place. The Delight consciousness in the Overmind which Sri Krishna incarnated - as Avatar - descended on this day into the physical rendering possible the descent of the Supermind in Matter "

அன்றைய தினத்திற்கு பிறகு அரவிந்தர் தரிசனம் பக்தர்களுக்கும் அரியதாய் விட்டது. வருடத்தில் மூன்று தினங்கள் மட்டுமே சில மணித்துளிகளே அவர் தரிசனம் கொடுத்தார். அவரது பிறந்த தினமான ஆகஸ்ட் 15, அன்னையின் பிறந்த தினமான பிப்ரவரி 21, சித்தி தினம் எனப்பட்ட நவம்பர் 24 இவை மூன்றும் ஆசிரமத்தின் முக்கிய தினங்களாகப் போற்றப்பட்டன.
-----------------

அரவிந்தரின் மறைவுக்குப் பிறகு வாழ்க்கையில் ஒரு வெறுமையை உணரலானார் Dr. V.K.Gokak எனப்படும் வினாயக் கிருஷ்ண கோகக். அவர் மகான் அரவிந்தரைப் போற்றி வழிபட்டவர்.
அவர் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் சர்வகலாசாலையில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர். ஆங்கில இலக்கியத்தில் அற்புதமான தேர்ச்சி பெற்றவர். மிக இளவயதியிலேயே பல இந்திய கல்வி நிலையங்களில் முதல்வர் அல்லது இயக்குனராகப் பணியாற்றி பின்னர் பல சர்வகலாசாலைகளின் துணைவேந்தர் பதவி வகித்தவர். கல்வித்துறையில் மிகவும் போற்றப்பட்ட கல்வியாளர். அரவிந்தரின் 'சாவித்தி'ரியை மிகவும் நுண்ணறிவோடு விளக்கியவர். ஞான பீட விருது பெற்ற சாகித்திய கர்த்தா

ஒரு முறை ஆந்திர கவர்னரின் அழைப்பை ஏற்று தலைமை உரையாற்ற ஹைதிராபாத்தில் ஒரு விழாவிற்கு சென்றார். அதன் முக்கிய விருந்தினரான சத்திய சாயி பாபாவை அதற்கு முன் அவர் சந்தித்ததில்லை. அவரைப் பற்றி எதுவும் அறிந்திருக்கவும் இல்லை.

அவர் தமது உரையைத் துவங்கி சிறிது நேரத்திலேயே இனம் புரியாத ஒரு சக்தி தம்மை ஆட்கொள்வதை உணர்ந்தார். அவரைப் பிடித்திருந்த அந்த வெறுமை உணர்வு அன்றோடு விட்டு விலகியது. பிற்காலத்தில் சத்திய சாயி பல்கலை கழகத்தின் முதல் துணைவேந்தராகவும் சிறப்பாகப் பணியாற்றினார்.
அவருடைய 'தர்ஷன் என்ற கவிதையிலிருந்து ஒரு பகுதி.

Have you seen Baba
Who sets cities aflame with longing
And drenches them with the delight of existence ?
You have missed the very meaning of your life
If you have not seen him and been spoken to by him
..............
He is the healer of a world in pain
The blue throated god
That drinks the poison of its suffering
To make it happy and whole

மகான்களைப் புரிவது கொள்ளவும் ஒரு தகுதி வேண்டும். நமக்கு அது இல்லாதபோது அவர்கள் அருகிலிருந்து பணியாற்றிய கோகாக் போன்றவர்களின் வார்த்தைகளை தான் நாம் நம்ப வேண்டும்.

இன்று பகவான் சத்திய சாயியின் ஜன்மதினம்(23-11-1926). அடுத்ததினம் அரவிந்தர் அறிவித்த அவதாரம் இவரே என்று பெரும்பான்மையான சாயி பக்தர்கள் நம்புகின்றனர். அவர்களில் நானும் ஒருவன்.

வலி தந்த கவிதை

காலையிலிருந்து ஒரு வலி. வாழ்க்கையில் நமக்குள்ள வலிகளை நினைத்து மன வலி. எத்தனைப் பிறவிகளை இப்படியே கழிக்கப் போகிறோம் என்ற தவிப்பு. அலுவலகம் போகும் வழியில் இரயிலில் பலர் ஜெபம் செய்து கொண்டு வருவதைக் கண்கூடாகக் கண்டும் அதில் மனம் ஈடுபாடு கொள்ளாமல் திரிகின்றதே என்னும் ஏக்கம். எப்படியானால் என்ன பிறர்க்கு நம்மால் துன்பம் ஏற்படாத வகையில் பிறவி அமைந்தால் அதுவே பெரும் பேறாகும் என்கிற எண்ணம் தோன்றி சற்று ஆறுதலைத் தந்தது. அதைத் தொடர்ந்து சில வரிகள் மனதில் எழுந்ததை அலுவலகம் சேர்ந்த உடனே ஒரு தாளில் எழுதி வைத்தேன்.

வலியிலா பிரசவம் தாய்க்கு
வலியிலா வளர்ப்பு தாதைக்கு
வலியிலா வார்த்தைகள் பிறர்க்கு
வலிமிகும் ஆர்வமுன் தாளுக்கு
…………………
…………………………………….
போன்றவற்றை 'நீ கொடுத்தால் பிறவிகளைப் பற்றி நான் ஏன் கவலைப்பட வேண்டும்' என்று முடிக்கத் தோன்றியது.

வலிவலம் என்ற ஊரிலிருந்து சில மாணவர்கள் திருத்துறைப்பூண்டி பள்ளியில் உடன் படித்த நினைவு வந்தது. உடனே கூகிளார் துணைக் கொண்டு தேடியதில் அத்தலத்தைப் பற்றிய களஞ்சியமே கிடைத்தது . ஆஹா! அப்பர் சம்பந்தர் சுந்தரர் மூவரும் பதிகம் பாடியத் தலம் என்பதை அறிந்து அவனிடத்தே என் முறையீட்டை வைக்கலாம் என்று பாடலை எனக்குத் தெரிந்த வகையில் நிறைவு செய்தேன்.

இறைவன்: மனத்துணை நாதன். இறைவி : அங்கையற்கண்ணி

(மேலுள்ள இணைப்பைச் சுட்டி shaivam.org-ல் மேலும் அறிக)

வலியிலா பிரசவம் தாய்க்கு
வலியிலா வளர்ப்பு தாதைக்கு
வலியிலா வார்த்தைகள் பிறர்க்கு
வலிதரா சுற்றம் எனக்கு
வலிமிகும் ஆர்வமுன் தாளுக்கு
வலியிலா மரணம் என் அந்திக்கு
வலிந்து அருளாய் பெருமானே
கலிதனில் பிறவி அனந்தம்
வரினும் கலங்குவெனோ
வலிவலம் மனத்துணை நாதனே !

என்னைப் பிரசவிக்கையில் தாய்க்கு வலிதராமலும், வளர்க்கையில் தந்தைக்கு கஷ்டங்கள் கொடுக்காதவனாகவும் பிறரோடு உரையாடும் போது அவர்கள் மனம் புண்படும்படியாக பேசாதவனாகவும், உன் இணையடியில் மிகுந்த ஆர்வம் உடையவனாகவும், என் மனைவி மக்கள் சுற்றத்தால் எனக்கு மனத்துன்பம் இல்லாமலும்,மரணிக்கும் தருவாயில் நோய் நொடிகளால் வருந்தாதவனாகவும் அருள் செய்வதானால் எத்தனை பிறவி நீ கொடுத்தாலும் நான் கலங்க மாட்டேன் - வலிவலம் என்ற ஊரில் குடியிருக்கும் மனத்துணை நாதரே

மன வலி தந்த கவிதையை நிறைவு செய்ய மனத்துணை நாதன் துணை வந்ததே அவனருள்.

தென்னாட்டுடைய சிவனே போற்றி

மும்பையில் பெருமழை

இரண்டு நாட்களாக இருண்டு கிடக்கும் வானம், விட்டு விட்டு பெய்து கொண்டிருக்கும் மழை, நீரை வடிய விடாமல் பொங்கி நிற்கும் கடல் (அமாவாசை) என மும்பை நகர் மக்களை அல்லலுக்கு உள்ளாக்கியிருக்கிறது.

மக்கள் மட்டுமல்ல பிற உயிர்களுக்கும் அப்படியே என்பதை கீழே உள்ள படமே சொல்லும்.

(படத்தை சொடுக்கி பெரியதாக்கிப் பார்க்கலாம்)

இன்று அலுவலகம் செல்ல இயலவில்லை. நாளைக்கு எப்படியோ தெரியாது.

பிழைப்பு, வாடகை வண்டி !

மும்பை நகருக்கு வந்து நான்கு மாதங்கள் ஆகிவிட்டது. இன்னமும் கம்பெனியில் பல முடிவுகள் எடுக்கப்படாமலே காலம் போய்க்கொண்டிருக்கிறது. பெங்களூர் மைசூர் என்று ஓடிக் கொண்டிருந்த வாழ்க்கை வண்டி இப்போது இங்கே கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறது. இதுவும் எவ்வளவு நாளோ !

இந்நிலையில் என் நினைவுக்கு வருவது “நம் கையில் எதுவும் இல்லை” என்பதை சுட்டிக்காட்டும் D V குண்டப்பா அவர்களின் மக்குத் திம்மன் பாடல் ஒன்று. கர்நாடக மக்களிடையே மிகப் பிரபலமான பாடல் இது “பதுகு ஜட்கா பண்டி”. இதே பெயரில் ஒரு திரைப்படமும் வந்தது என்று நினைக்கிறேன்.

சேணம் பூட்டிய குதிரைக்கு எப்படி சுதந்திரம் இல்லையோ அப்படி நாமும் இவ்வுலகில் சிக்கிக் கொண்டுள்ளோம்.

இதை ஓட்டுபவன் விதி. அவன் தான் எசமானன்.
அந்த விதி என்கிற எசமானன் ஓட்டுகின்ற இடத்திற்கு ஓடுவது ஒன்றே நம்மால் முடிவது. நம்மை அப்படி ஓடச் செய்வது நம்முடைய பூர்வ கர்ம வினை என்னும் பயணிகள். அதன்படி சில சமயங்களில் சுப வாழ்க்கையும் சில சமயங்களில் அசுப சந்தர்பங்களையும் சந்திக்க வேண்டியிருக்கிறது. குதிரைக்கு அடி பிறழ்ந்தால் கீழே விழ நேரிடும். நிலத்தின் மேல் ஓடுவதால் அந்த நிலமே அதைத் தாங்கும்.

[ குதிரைக்கு தான் போகின்ற இடத்தைப் பற்றிய கவலை இல்லை. அதை நிச்சயிக்கும் அதிகாரமும் இல்லை. அப்படி, நம்முடைய செயல்கள் யாவும் இறைவனைச் சார்ந்தது என்ற மனப்பான்மையுடன் செய்தால் பெரும் துன்பம் வந்தாலும் அவன் அருள் துணை நிற்கும் என்பது இந்த பாடலுக்கு சொல்லப்படும் பொருள்]

இதன் நேரடி மொழி பெயர்ப்பு முதலில்:

வாழ்க்கை வாடகை வண்டி, விதியதன் எசமானன்
குதிரைநீ, அனுப்பி வைப்பான் பயணியரை அவன்
மணவீடோ மசானமோ ஓடென்ற இடத்திற்(கு) ஓடு
அடி சறுக்கின் தாங்க நிலமுண்டு -மக்குத் திம்மா

பதுகு என்கிற கன்னடச் சொல் வாழ்க்கையை நடத்துகின்ற முயற்சியைக் குறிப்பதாகும். பிழைப்பு என்று கொள்ளலாம். முன்பெல்லாம் வாடகைக் குதிரை வண்டி சொந்தகாரர்களே ஓட்டிகளாகவும் இருந்தனர். மேலும் ஓட்டுபவன்தான் குதிரையின் போக்கை நிர்ணயிப்பவன். அதையொட்டி ஓட்டி என்ற சொல் பொருத்தமாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. அந்த மாற்றங்களுடன் சில சிறு மாறுதல்களுடன் என் இரண்டாம் முயற்சியும் கீழே.

இரண்டாம் முயற்சி:
பிழைப்பு வாடகை வண்டி, விதியதன் ஓட்டி
இழுக்கும் குதிரை நீ, பயணியர் அவன் இச்சைப்படி
இழுத்த இழுப்புக்கு ஓடு, மணவீடோ மயானமோ
வழுக்கி விழுந்தால், தாங்க நிலமுண்டு - மக்குத் திம்மா

பாதாளம் போகும் சூதாடி மாந்தர்

சமீபத்தில் பட்டுக்கோட்டை கலியாணசுந்தரம் அவர்களுடைய ஒரு பாடலை படிக்க நேர்ந்தது. சூதாடிகள் படும் துன்பம் பற்றியது. அதைக் கண்டதும் சினா சோனா வின் ஒரு கார்ட்டூன் நினைவுக்கு வந்தது.

”துண்டக் காணோம் துணியக் காணோம் என்று ஓடினான்” என வேடிக்கையாகக் குறிப்பிடுவது போல இருக்கும் உடமையெல்லாம் சூதாட்டத்தில் இழந்து ஓட்டைப் பீப்பாயை அரைக்கு அசைத்து போகும் சினா-சோனா ஏறக்குறைய பாண்டவர்களின் கதியை அடைந்து விட்டான்.

எல்லோரையும் எல்லாக் காலத்திலேயும் வெற்றி பெற முடியாது என்பதை உணர்த்தும் நல்ல கருத்து உள்ள நகைச் சித்திரம் இது.

சூதாடி மாந்தர்களின் சுக வாழ்வும் ஒரு நாளில்
பாதாளம் போகுமெனல் பாரறிந்த உண்மையன்றோ

சொல்ல முடியா துன்பக்கதை சூதாடி மனிதரின் சோகக்கதை
நல்ல மனிதரும் வஞ்சகராகை கள்ள வேலைகள் செய்த கதை
சிலர் கொள்ளை லாபத்தில் கொண்ட மோகத்தால்
உள்ளதும் இழந்து உருக்குலைந்த கதை

அந்த நாளிலே பஞ்ச பாண்டவர் அரசு உரிமை இழந்ததும்
அழகு பாஞ்சாலி அம்மையாருடன் அனைவரும் காட்டில் அலைந்ததும்
அன்பு மேலிடும் நளன் தமயந்தி அல்லல் சுமந்து வருந்தியதும்
அரிய காதலை பிரிய நேர்ந்ததும் ஆதாரம் இழந்ததும் சூதாட்டத்தாலே

( படம் : உலகம் சிரிக்கிறது 1959)

தமிழ்மணம் வலைப்பூ ராங்கிங்

தமிழ்மணம் வலைப்பூ ராங்கிங் பட்டியலை சிலர் தத்தம் வலைப்பக்கங்களில் பிரதர்சனப்படுத்தியதைக் கண்டு என்னுடைய வலைப்பூக்களின் நிலைமையை என்னவென்று தெரிந்து கொள்ளலாமே என்று உரலை(URL) இடித்தேன் :)

பொதுவாக நான் வலைப்பக்கத்தின் வார்ப்புருவிலிருந்து ’பிங்’ செய்துவிடுவதாலும் நான் படிக்க வேண்டிய வலைப்பூக்களை ரீடரில் படித்துவிடுவதாலும் தமிழ்மணம் முகப்பிற்கு போய்வர அவசியம் ஏற்படுவதில்லை.இதனால் பல புது வலைப்பூக்களையும் எழுத்தாளர்களையும் அறியாமல் போய்விடுவது வருத்தத்திற்குரிய ஒரு உண்மைதான் :(

என் வலைப்பக்கங்களில் அதிக போக்குவரத்தும் பின்னூட்டங்களும் உள்ளது கபீரின் கனிமொழிகள் என்றுதான் நினைத்திருந்தேன். அதற்கு அடுத்துதான் இந்த வலைப்பூவும் (கற்கை நன்றே),சித்திரமும் கைப்பழக்கமும் என்ற வலைப்பூவூம்.
அப்படித்தான் statcounter-உம் சொல்கிறது. இவையிரண்டில் பல சமயங்களில் பின்னூட்டங்களே இருப்பது இல்லை என்பது தான் உண்மை.

ஆனால் தமிழ்மணம் ராங்கிங் அதை தலைகீழாக்கி விட்டது

மேலும் மாதம் இரண்டு இடுகைகள் என்பதாக கபீர் வலைப்பூவிலும் மற்ற இரண்டு வலைப்பூக்களில் ஒவ்வொன்றாகவும் தான் இட்டு வருகிறேன். இது மிகவும் குறைவு என்ற காரணத்தால் ராங்கிங் கீழே இருப்பதில் ஆச்சரியம் இல்லை. எனக்கு அதில் ஏமாற்றமோ குறையோ இல்லை. என்றாலும் குறைவான பின்னூட்டங்களும், பின்னூட்டங்களே திரட்டப்படாத இந்த வலைப்பூ எப்படி கபீரின் வலைப்பூவை விட நல்ல ராங்கிங் பெற்றுள்ளன என்பது ஆச்சரியமாயிருக்கிறது.

தமிழ்மணத்தின் கணக்குப்படி இன்றைய நிலவரப்படி:

கபீரின் கனிமொழிகள் -1801 : கற்கை நன்றே 1202 : சித்திரமும் கைப்பழக்கம் 1309

மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு - 1737, 1209, 1313

எழுத்து அல்லது கருத்து தரத்தின் அடிப்படையில் ராங்கிங் செய்வது மிகவும் கடினமான விஷயம் என்பது புரிந்து கொள்ளக் கூடியதே.

ராங்கிங் பற்றி தமிழ்மணம் சொல்வது :
தமிழ் வலைப்பதிவுகளின் தர வரிசை (Traffic Rank) கடந்த மூன்று மாதங்களில் ஒவ்வொரு பதிவும் பெறும் பார்வைகளை (ஹிட்ஸ்) முதன்மையாகக் கொண்டு வெளியிடப்படுகிறது. மறுமொழிகள், வாசகர் பரிந்துரை வாக்குகள் போன்றவையும் ஒரு காரணியாக இருக்கும்

என் வலைப்பூக்களில் வாசகர் பரிந்துரையும் பெரும்பாலும் பூஜ்யமே. அப்படி இருக்கும் போது வெறும் போக்குவரத்து கணக்கினாலே செய்யப்படும் ராங்கிங்-கில் ஏனிந்த முரண்பாடு?

தமிழ்மணத்திலிருந்து வந்து போகும் வாசகர் எண்ணிக்கை கபீரின் கனிமொழிகள் சரியாக இணைக்கப்படவில்லையா அல்லது மறுமொழி திரட்டப்படுவதில் கோளாறா?

ஏதோ என் புத்திக்கு இது எட்டவில்லை, சொன்னேன். எப்படியோ வண்டி ஓடிக்கொண்டிருந்தால் சரி. முன்னாலே போவதால் ஆதாயமும் இல்லை, பின்னாலே இருப்பதால் நஷ்டமும் இல்லை. :))))

பொறுத்தால் புல்லும் பாலாகும்

பொறுமைக்கு பூமியை உதாரணமாகச் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறோம். மனிதர்கள் அதை பல விதமான வழிகளில் தவறாகப் பயன்படுத்தினாலும் அவள் தவறாது அவர்களையும் பிற ஜீவராசிகளையும் தொடர்ந்து சீராட்டி வருகிறாள்.

Adopt the pace of nature: her secret is patience. - Ralph Waldo Emerson (1803-1882)

DV குண்டப்பா வேறொரு வகையில் அவளுடைய பெருங்குணத்தை சுட்டிக்காட்டி அவளைப் போல் துன்பங்களைத் தாங்கச் சொல்கிறார்.

பூமி தனக்குள் உலகையே அழித்து விடக்கூடிய உஷ்ணத்தை அடக்கிக் கொண்டு மேலே உயிர்களுக்கு துன்பம் விளைவிக்காமல் குளிர்ச்சியாய் இருப்பது போல், அடக்க முடியா கோபம் நம்முள் -பலரது கீழ்மையைக் கண்டு -பொங்கும் போதும் அதை தாங்கிக் கொள்ள வேண்டியதாகிறது. நியாயமான கோபமே ஆனாலும் எல்லா சந்தர்பங்களிலும் அதை வெளிப்படுத்த முடியாது, கூடாது. வெளிப்படுத்தினால் நன்மை உண்டாகாமல் போகலாம்.

எப்படி எல்லா வியாதிகளுக்கும் மருந்து கண்டுபிடிக்கப் படவில்லையோ அது போல மனிதர்களின் எல்லையில்லா கீழ்மைக்கும் பரிகாரம் கிடையாது. அவர்கள் நம் மேலதிகாரியாய் இருக்கலாம், சம்பளம் தரும் முதலாளியாகலாம் அல்லது தெருவில் திரியும் போக்கிரியாக இருக்கலாம். விவேகமுள்ளவர்கள் பல சமயங்களில் அவர்களை பொறுத்துக் கொள்வதே யாவருக்கும் நன்மைதரும் என்ற கருத்தில் அமைதி காப்பர்.

எனது மொழியாக்க முயற்சி:

பிணிகளுக்கு எல்லாம் மருந்து கண்டவர் ஏது?
மனிதர்தம் கீழ்மைக்கு எல்லாம் தீர்வும் ஏது?
தண்மையுடன் பற்கடித்து பொறு, அவ்வப்போது;
தணியா வெம்மை அடக்கிய பூமிபோல- மக்குத் திம்மா

Patience serves as a protection against wrongs as clothes do against cold. For if you put on more clothes as the cold increases, it will have no power to hurt you. So in like manner you must grow in patience when you meet with great wrongs, and they will then be powerless to vex your mind.
- Leonardo da Vinci, painter, engineer, musician, and scientist (1452-1519)

பொறுத்திருந்தால் புல்லும் பாலாகும் - சரண்சிங்

----------------------